Vijgen na Pasen

Tot mijn scha en schande is het al bijna een maand geleden dat ik nog iets van me liet horen op deze blog. Laat ik proberen dat een beetje te compenseren door enkele willekeurige dingen uit de voorbije maand uit te lichten in de komende week.

Eind februari kreeg Reykjavík een hels sneeuwtapijt te verwerken. Sneeuwpret die een dikke week bleef duren. IJslanders zijn geen grote druktemakers over zulke onderwerpen, en door het ontbreken van een strooidienst werd elke verplaatsing voortaan ondernomen op gevaar van eigen staartbeen. Mooie taferelen toch, en vooral veel sneeuwpret. Een geplande weekendtrip naar de Westman-eilanden viel evenwel in het water, doordat alle vluchten afgelast werden.



Voorts bracht het einde van februari ook hopen werk met zich mee, want welke indruk ik ook wek met deze blog, in de week wordt hier hard gewerkt, en daar ontsnap ik als Erasmusstudent allerminst aan. Ook al is het misschien niet het meest boeiende blogonderwerp voor de meeste lezers, toch even iets over het academische aspect. Mijn vakken zijn erg individueel en op topologie na komen ze allen neer op zelfstudie of projectwerk. Het ligt me allemaal heel goed, en ook al is de inhoud van sommige cursussen aanzienlijk veel omvangrijker dan ik gewend ben, ik hou erg van het systeem. De professoren zijn beschikbaar voor vragen, maar voor de rest sta ik er vaak alleen voor.

De koffiehuizen in Reykjavík liep ik plat in februari, en door de bijzonder uitgebouwde koffiecultuur hier kan je heel goedkoop de dag door ongelimiteerd bijvullen. Werkte uitstekend voor mij. Hoewel het idee misschien vreemd klinkt, is het hier een heel normale zaak om alleen of in beperkte groep te gaan studeren in koffiehuizen. Ik zou het zelfs de regel noemen tijdens de werkweek. Concentratie met hopen, en anders ga je nog eens bijvullen!