Aurora

Weinig natuurfenomenen spreken zo sterk tot de verbeelding als het noorderlicht dat doet. Na een winter met zo goed als geen noorderlicht, schrok Reykjavík vorige week op tijdens een nacht met uitzonderlijk hoge activiteit. Ongelofelijk hoe ik hier zo veel geluk gehad heb dit te kunnen meemaken. Op voorhand waren we al gewaarschuwd, en midden in Sarah's verjaardagsfeestje kreeg ik een enthousiast bericht van mijn kamergenote, waarop alle feestvierders in het holst van de nacht de baai inholden om daar veruit het meest kleurrijke en indrukwekkende schouwspel mee te maken dat ik ooit zag.

Geen foto kan weergeven wat het is om in de pikzwarte baai van Reykjavík op een rots te zitten, terwijl je boven je hoofd groene gordijnen ziet vormen. Ze nemen af in helderheid, vorm en dichtheid, ze dansen op en neer en golven, als gejaagd door de wind. Van groen naar geel, van helder naar zwak. De reflectie in de zee, en de berg Esja die er duidelijk veel kalmer onder blijft dan de toeschouwers die kreten slaken als een klasje verwonderde peuters. Tussen dit schouwspel door kregen we nog twee vlagen van heel sterke intensiteit op ons bord, waar heel duidelijk paarse stukken te zien waren. Hierbij moet vermeld worden dat de IJslanders die ooit paars noorderlicht zagen bijzonder dungezaaid zijn.

Gustav, die uit het noorden van Zweden komt, en voor wie Reykjavík een zuiderse uitstap is, had nooit eerder in zijn leven zo'n kleurrijke en actieve portie noorderlicht gezien.

Soms heb je geluk in de dingen, en soms heb je bijzonder veel geluk. Mijn IJslandse professor was alvast jaloers op de paarse tinten.

Bedankt alvast aan alle mensen die hier berichtjes achterlaten. Dat doet me echt heel veel plezier!