Hvað er draumalandið?

IJslanders zijn er in verschillende soorten. Echt.
Uiteraard is dat op zich niet bepaald een onverwacht nieuwtje, maar ik heb tijdens mijn korte verblijf hier sterk de indruk dat de opdeling heel uitgesproken is.



De traditie en geschiedenis loeren overal om de hoek, en zijn bijna een definiërend kenmerk van al wat IJslands is. Alles is doorspekt met een sterk gekruid sausje van nationalisme en trots, en soms zelfs een sterk superioriteitsgevoel. Tegelijk dwepen mensen met de overzeese grote verhalen, en willen veel jonge mensen weg van dit eiland en de kleine gemeenschap hier, die vaak als saai of kansloos bestempeld wordt. Dikwijls gaat het aangetrokken en afgestoten worden van het vaderland hand in hand, vreemd genoeg. Traditie, stambomen, geschiedenis en natuur versus ontsnappen aan dit alles, rijk en succesvol worden en snel leven. Sommige mensen zijn volledig gegrepen door een terugkeer naar de natuur en de wortels, anderen willen hier juist veel van opofferen om geld te verdienen.

Vaak heb ik sterk de indruk dat men hier erg geamerikaniseerd is, verzot op alle nieuwste hoogtechnologische gadgets, heel trots en tegelijk erg nieuwsgierig en wantrouwend voor vreemde buitenlanders. De nationale trots heeft een sterke knak en misschien daarna ook wel een opflakkering gekend door de financiële crisis of 'kreppa' die hier nog steeds erg zwaar op de lever ligt.

Uiteraard ben ik hier nog maar kort en zijn dit allemaal indrukken die ik vis uit conversaties met IJslanders over deze dingen, en ik wil niets veralgemenen. Een erg rigide en moeilijk toegankelijk volk. Het leven en de mensen hier spreken me vaak sterk aan, maar soms is het een vreemd en gesloten volkje, met minder sympatieke trekjes en groot superioriteitsgevoel. Dit alles is geen vergelijking en wil niet zeggen dat ik altijd zo gesteld ben op de Belgen...