Vikingen

"Als het weer je niet bevalt, wacht dan vijf minuten."
Zo gaat een oud gezegde hier, en ik heb een analoog gevoel bij mijn eerste week hier in Reykjavík. Wat ook de reden is voor het onderhouden van deze blog, de laatste dagen werd duidelijk dat het echt alleen maar een heel flauw afkooksel kan zijn van alles wat hier aan de gang is. Het zou je al bijna beginnen demotiveren om nog te schrijven, maar gelukkig kan ik dat nu nog wel opbrengen.




Maar dit terzijde, want nu de eerste week voorbij is begin ik hier al een beetje mijn weg te vinden in het IJslandse leven. Dat de mensen hier hun vikingwortels eer aan doen mag gezegd worden, en dat heb ik zelf mogen ondervinden tijdens mijn eerste judotraining. Naast olympisch brons winnen is de trainer ook erg goed in het vriendelijk introduceren en regelrecht afpeigeren van Belgische Erasmusstudenten. Hoe uitgeput ik ook was, het is leuk om het cirkeltje van internationale studenten te doorbreken en de mensen hier te ontdekken. Niet altijd even eenvoudig, maar ik heb hier veel geluk met de mensen die me omringen.

Zo is mijn groep medestudenten al onwaarschijnlijk vriendelijk geweest voor mij. Deze week ben ik op zoek gegaan naar de houten barak op de campus waar de studenten wiskunde en fysica hun lege uren doorbrengen met koffie drinken en gitaar spelen. Het uurtje dat ik daar heb doorgebracht is me echt goed bekomen want sindsdien ben ik hier pas echt beginnen integreren en heb ik dit weekend werkelijk niets anders kunnen doen dan het plaatselijke nachtleven induiken.

Volgende week tracht ik iets academischer te maken, want er valt heel wat in te halen van mijn gemiste weken hier. Ondertussen wordt er hier vlijtig gekookt voor iedereen door de Fransen, dus dat belooft. Helaas impliceert dat ook dat mijn beurt op komst is. Het eten is klaar, dus ik vertrek!