IJsberen voor gevorderden

Wie de IJslanders wil leren kennen moet ook de randgevallen bestuderen. Laat dat een extra factor zijn die Gustav en mezelf er toe bracht om, in het gezelschap van twee rasechte IJslanders, richting kust te trekken. Een warmwaterbron om je in de koude wat warm te houden, en op wandelafstand warempel een strand.



Dieren mogen hier niet ingevoerd worden om alles zo raszuiver mogelijk te houden, maar bij zand kon men zich daar voor een keer wel mee verzoenen, dus liet men een grote boot met Marokkaanse korrels aanrukken om enkele meters van de kust om te toveren tot een strand dat er in dit landschap bijzonder tropisch uitziet. Dat laatste dient men wel met een korreltje zout te nemen, want hoewel men in de zomer de overschot van het warme water uit de stadsvoorraden in de zee loost, is het water in de winter niet bepaald van comfortabele temperatuur te noemen. De gemiddelde temperatuur is vier graden boven het vriespunt, maar omdat de goden ons graag meteen een volwaardige doop gaven hebben we het deze eerste keer met nog minder moeten stellen.



Wie bij aankomst denkt dat die enkeling die voor je het water ingaat er een schepje bovenop doet met zijn geschreeuw zal snel inzien dat er niet te overdrijven valt bij zo'n temperatuur. Het gevoel bij de eerste duik is onbeschrijfelijk, het uitstoten van oerkreten is onvermijdelijk en je armen en benen worden na enkele seconden al gevoelloos. Tijdens de tweede duik ben ik er dan toch in geslaagd om de eerste boei al zwemmend te bereiken, om daarna met een merkwaardig warm gevoel terug uit het water te komen en je te gaan opwarmen.

Op zo'n momenten begrijp en benijd je de forse speklaag die de meeste mensen hier hebben. Iets om aan te werken dus... Na twee duiken blijf je met plezier genieten van het warme water uit de bron en geniet je van een prachtig uitzicht op de baai in volledige duisternis. Mij zien ze daar nog terug.