Zweet

Het voorbije weekend was er eentje met veel te doen. De jaarlijkse Reykjavík Gay Pride brak los, het weer zat mee en dat zorgde dus voor veel drukte op het werk. Ik ben heel blij aan te kondigen dat ik het eerste zwarte weekend van augustus zonder al te veel koffiegesmos overleefd heb. Over twee weken komt die tweede gevreesde hoogdag: Menningarnótt. Meteen ook mijn laatste weekend in café Babalú. Helaas niet meer doorspekt met de charmante glimlach van homofiel Reykjavík, maar in de plaats met een groter aandeel veeleisende ernst die veel IJslanders graag exuberant etaleren. Gelukkig hebben velen een meer kleurrijke etalage.


De tijd begint te korten voor ik huiswaarts trek begin september. Gisteren nog afscheid genomen van drie achterblijvers, waaronder helaas Kirsikka. Dit reduceert het aantal internationale vrienden op dit eiland tot een droevig klein maar dierbaar warm handjevol. Over twee weken stoppen Jenna en ik met werken en zien we nog zo veel mogelijk van het eiland voor we vertrekken.

Kálið er ekki sopið þó í ausuna sé komið...