Weinig mensen, veel beroemdheden. Zo lijkt de regel in IJsland. Meer nog, je komt ze op elke hoek van de straat tegen. Zo kwam Goggi Hólm van Sigur Rós tot driemaal toe een biertje bestellen bij mij, die ik hem voor een persoonlijke boodschap op een velletje papier maar al te graag inschonk. Ik zie hem, net als zijn medemuzikant Kjarri Sveinsson ook vaak op straat met de kinderwagen.
Vorige week zat ik nog een boekje te lezen in een koffiehuis, tot plots een vertrouwde stem, afkomstig van het tafeltje naast me, me deed opkijken. Björk Guðmundsdóttir zelve met dochtertje.
Wat het allemaal leuk en gezond maakt is dat niemand echt opkijkt wanneer ze plots opduiken, want volgende zondag zie je ze toch opnieuw bij de bakker. Anders loop je ze ook wel tegen het lijf, Jónsi en Alex bijvoorbeeld wonen toch op de hoek van mijn straat (letterlijk).
Een vriendin zat laatst bij de kapper naast een vrij formeel geklede man. Niet echt haar type, dus besteedde ze meer aandacht aan het tijdschrift dat ze las. Nadat de man vertrok zei de kapster dat de president wel erg goedgeluimd was die dag.
Mijn vaste helper in Babalú, Emily, speelt viool en kwam bij toeval in contact met Ólafur Arnalds. Dat resulteerde in een voorstel van hem om mee te gaan op wereldtournee van september tot december. Zonder auditie. Het zal je maar overkomen... En waar anders dan in IJsland?
donderdag 12 augustus 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hey, Jan!
BeantwoordenVerwijderenBeroemd ben je mss nog net niet (alhoewel je naam wel al samen met Jeroen Demeyer en Tom Demedts op wikipedia staan), maar ik had je toch laatst een 'fanbrief' proberen versturen. Ik weet niet of hij is aangekomen (hoop van wel natuurlijk). Ik heb zo een nieuw projectje opgestart: stuur een brief naar je vrienden, best wel nicekes:D
ma bon kmoe door
Salaat maat
NY